Πως...Ζεις Μετά Την Εγχείρηση

Ο Ηλίας έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την μετεγχειρητική πορεία μιας μεταμόσχευσης.
Για να μην χαθεί το κείμενο μέσα στα σχόλια, σας το παρουσιάζω ως νέο post.
Ιδού λοιπόν:


...Στην δική μας λοιπόν περίπτωση που δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική η κατάσταση μετά την μεταμόσχευση έχει ως εξής (τουλάχιστον όσον αφορά τις προσωπικές μου εμπειρίες).
Στην αρχή μαθαίνει ο οργανισμός να βλέπει καλά έστω και με ένα μάτι καθώς η όραση από το εγχειρησμένο μάτι είναι σημαντικά μειωμένη. Ενδεικτικά θα σου πω πως η μέτρηση της όρασης τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες γίνεται με μέτρηση δακτύλων σε απόσταση ενός μέτρου.
Στη συνέχεια, με την πάροδο των πρώτων μηνών, η όραση βελτιώνεται πάρα πολύ αργά σε σημείο που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή, η βελτίωση αυτή, ούτε από εσένα τον ίδιο. Συγκεκριμένα συνειδητοποιείς πως βλέπεις καλύτερα σήμερα από ότι ένα μήνα πριν. Δεν είναι δηλαδή αντιληπτή η βελτίωση μέρα με την μέρα.
Αφού συμπληρώσεις σχεδόν ένα χρόνο από την επέμβαση (ο χρόνος εξαρτάται από την πορεία του κάθε ασθενούς) αρχίζει η αφαίρεση ραμμάτων με τέτοια σειρά, κατά την κρίση του γιατρού, ώστε να ελαττωθεί όσο γίνεται ο αστιγματισμός που δημιουργήθηκε εξαιτίας των ραμμάτων. Η αφαίρεση συνεχίζεται σταδιακά μέχρι να αφαιρεθούν όλα τα ράμματα οπότε και σταθεροποιείται η όραση του ματιού.
Όσον αφορά τους πόνους από την επέμβαση, οι πρώτες 2 μέρες ήταν αρκετά δύσκολες για εμένα, από εκεί και έπειτα είχα αρκετές μικροενοχλήσεις οι οποίες αραίωσαν με τον καιρό μέχρι σήμερα που κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας ξεχνώ ότι έχω κάνει μεταμόσχευση. Οι ενοχλήσεις αυτές είναι στην αρχή πόνος και φωτοφοβία. Συγκεκριμένα δεν μπορούσα να ανεχτώ τις πρώτες μέρες ούτε τη λάμψη του Ήλιου πίσω από τις χοντρές κουρτίνες του νοσοκομείου παρά περίμενα να νυχτώσει για να αρχίσω να κυκλοφορώ αποφεύγοντας και πάλι τα έντονα φωτισμένα σημεία του νοσοκομείου. Στη συνέχεια παρέμεινε ένας ελαφρότερος και εύκολα ανεκτός πόνος σε κάποιες στιγμές τις ημέρας και κάποιες φορές η αίσθηση σκουπιδιού κυρίως λόγω των ραμμάτων.
Σήμερα έχει απομείνει μόνο μία αίσθηση ξηρότητας κυρίως μετά το πρωινό ξύπνημα και σε χώρους με έντονο κλιματισμό. Καθ'όλη την μετεγχειρητική περίοδο μεγάλη ανακούφιση προσφέρει η συστηματική χρήση (σε μένα ανά μία ώρα) τεχνητών δακρύων (refresh). Το βράδυ επειδή δεν είναι δυνατή η χρήση τεχνητών δακρύων ενώ κοιμάσαι ενσταλλάζεις gel πριν ξαπλώσεις ώστε να ενυδατώνεται το μόσχευμα κατα τη διάρκεια του ύπνου.
Ακόμη θέλω να προσθέσω πως το μάτι μετά την επέμβαση θα είναι πολύ κόκκινο γεγονός που θα υποχωρήσει μέσα σε περίπου έναν μήνα. Επιπρόσθετα, πέρα από τα τεχνητά δάκρυα, θα σου δώθούν επιπλέον σταγόνες που θα χρησιμοποιείς αρχικά αρκετές φορές την ημέρα (εγώ 6 φορές) και σιγά σιγά θα ελαττώνεις (σήμερα εγώ μέρα παρα μέρα). Οι σταγόνες αυτές είναι κορτιζονούχες (π.χ. Tobradex, FML κλπ.) ώστε να εμποδίζεται πιθανή απόρριψη μοσχεύματος. Ωστόσο αυτές είναι δυνατόν να έχουν κάποιες παρενέργειες όπως η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης (όπως συνέβει σε μένα) οπότε σου δίνονται επιπλέον σταγόνες (π.χ. Temserin, Cosopt, Alphagan κλπ.) προκειμένου να την ρυθμίζεις (την πίεση) σε επιτρεπτά επίπεδα (περίπου 14).
Όμως, σε αντίφαση με όλα τα παραπάνω, και αφού κυλήσει ο χρόνος μετά την επέμβαση, η ζωή σου επανέρχεται στα φυσιολογικά της επίπεδα. Κανείς τριγύρω δεν αντιλαμβάνεται ότι έχεις κάνει μια τόσο σοβαρή επέμβαση και μπορείς πλέον να συμμετέχεις σε πολλές δραστηριότητες χωρίς να διαφέρεις σε τίποτα από τους άλλους.
Συγκεκριμένα, στον ένα μήνα μετά τη επέμβαση μπορείς να οδηγείς κανονικά, να βγαίνεις έξω και να συναναστρέφεσαι με τον κόσμο και τους φίλους σου όπως πρώτα. Η μόνη διαφορά είναι πως στην αρχή δεν πρέπει να σκύβεις και να σηκώνεις βάρη ενώ αργότερα αποφεύγεις οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να θέσει το μάτι σου σε κίνδυνο χωρίς όμως να στερείσαι τις χαρές της ζωής, όπως ο υπόλοιπος κόσμος.
Φυσικά όπου πας, μεταφέρεις μαζί σου τις σταγόνες σου τις οποίες θα μάθεις να ενσταλλάζεις σε χρόνο dt χωρίς να γίνεσαι εύκολα αντιληπτός από τους άλλους. Όχι ότι αν σε αντιληφθούν θα είναι πρόβλημα απλά θα εξοικειωθείς τόσο πολύ με τη χρήση τους που θα το κάνεις, τις περισσότερες φορές, εντελώς μηχανικά και πάρα πολύ γρήγορα. Εκτός αυτού, αν το μάτι σου μετά την επέμβαση φτάσει στο σημείο να βλέπει καλά (με τη βοήθεια φακού-γυαλιών ή μη) τότε πλέον θα έχεις πετύχει πραγματικά το επιθυμητό αποτέλεσμα καθώς θα βλέπεις πολύ καλά και με τα 2 μάτια...