Ο Ηλίας έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την μετεγχειρητική πορεία μιας μεταμόσχευσης.
Για να μην χαθεί το κείμενο μέσα στα σχόλια, σας το παρουσιάζω ως νέο post.
Ιδού λοιπόν:
...Στην δική μας λοιπόν περίπτωση που δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική η κατάσταση μετά την μεταμόσχευση έχει ως εξής (τουλάχιστον όσον αφορά τις προσωπικές μου εμπειρίες).
Στην αρχή μαθαίνει ο οργανισμός να βλέπει καλά έστω και με ένα μάτι καθώς η όραση από το εγχειρησμένο μάτι είναι σημαντικά μειωμένη. Ενδεικτικά θα σου πω πως η μέτρηση της όρασης τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες γίνεται με μέτρηση δακτύλων σε απόσταση ενός μέτρου.
Στη συνέχεια, με την πάροδο των πρώτων μηνών, η όραση βελτιώνεται πάρα πολύ αργά σε σημείο που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή, η βελτίωση αυτή, ούτε από εσένα τον ίδιο. Συγκεκριμένα συνειδητοποιείς πως βλέπεις καλύτερα σήμερα από ότι ένα μήνα πριν. Δεν είναι δηλαδή αντιληπτή η βελτίωση μέρα με την μέρα.
Αφού συμπληρώσεις σχεδόν ένα χρόνο από την επέμβαση (ο χρόνος εξαρτάται από την πορεία του κάθε ασθενούς) αρχίζει η αφαίρεση ραμμάτων με τέτοια σειρά, κατά την κρίση του γιατρού, ώστε να ελαττωθεί όσο γίνεται ο αστιγματισμός που δημιουργήθηκε εξαιτίας των ραμμάτων. Η αφαίρεση συνεχίζεται σταδιακά μέχρι να αφαιρεθούν όλα τα ράμματα οπότε και σταθεροποιείται η όραση του ματιού.
Όσον αφορά τους πόνους από την επέμβαση, οι πρώτες 2 μέρες ήταν αρκετά δύσκολες για εμένα, από εκεί και έπειτα είχα αρκετές μικροενοχλήσεις οι οποίες αραίωσαν με τον καιρό μέχρι σήμερα που κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας ξεχνώ ότι έχω κάνει μεταμόσχευση. Οι ενοχλήσεις αυτές είναι στην αρχή πόνος και φωτοφοβία. Συγκεκριμένα δεν μπορούσα να ανεχτώ τις πρώτες μέρες ούτε τη λάμψη του Ήλιου πίσω από τις χοντρές κουρτίνες του νοσοκομείου παρά περίμενα να νυχτώσει για να αρχίσω να κυκλοφορώ αποφεύγοντας και πάλι τα έντονα φωτισμένα σημεία του νοσοκομείου. Στη συνέχεια παρέμεινε ένας ελαφρότερος και εύκολα ανεκτός πόνος σε κάποιες στιγμές τις ημέρας και κάποιες φορές η αίσθηση σκουπιδιού κυρίως λόγω των ραμμάτων.
Σήμερα έχει απομείνει μόνο μία αίσθηση ξηρότητας κυρίως μετά το πρωινό ξύπνημα και σε χώρους με έντονο κλιματισμό. Καθ'όλη την μετεγχειρητική περίοδο μεγάλη ανακούφιση προσφέρει η συστηματική χρήση (σε μένα ανά μία ώρα) τεχνητών δακρύων (refresh). Το βράδυ επειδή δεν είναι δυνατή η χρήση τεχνητών δακρύων ενώ κοιμάσαι ενσταλλάζεις gel πριν ξαπλώσεις ώστε να ενυδατώνεται το μόσχευμα κατα τη διάρκεια του ύπνου.
Ακόμη θέλω να προσθέσω πως το μάτι μετά την επέμβαση θα είναι πολύ κόκκινο γεγονός που θα υποχωρήσει μέσα σε περίπου έναν μήνα. Επιπρόσθετα, πέρα από τα τεχνητά δάκρυα, θα σου δώθούν επιπλέον σταγόνες που θα χρησιμοποιείς αρχικά αρκετές φορές την ημέρα (εγώ 6 φορές) και σιγά σιγά θα ελαττώνεις (σήμερα εγώ μέρα παρα μέρα). Οι σταγόνες αυτές είναι κορτιζονούχες (π.χ. Tobradex, FML κλπ.) ώστε να εμποδίζεται πιθανή απόρριψη μοσχεύματος. Ωστόσο αυτές είναι δυνατόν να έχουν κάποιες παρενέργειες όπως η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης (όπως συνέβει σε μένα) οπότε σου δίνονται επιπλέον σταγόνες (π.χ. Temserin, Cosopt, Alphagan κλπ.) προκειμένου να την ρυθμίζεις (την πίεση) σε επιτρεπτά επίπεδα (περίπου 14).
Όμως, σε αντίφαση με όλα τα παραπάνω, και αφού κυλήσει ο χρόνος μετά την επέμβαση, η ζωή σου επανέρχεται στα φυσιολογικά της επίπεδα. Κανείς τριγύρω δεν αντιλαμβάνεται ότι έχεις κάνει μια τόσο σοβαρή επέμβαση και μπορείς πλέον να συμμετέχεις σε πολλές δραστηριότητες χωρίς να διαφέρεις σε τίποτα από τους άλλους.
Συγκεκριμένα, στον ένα μήνα μετά τη επέμβαση μπορείς να οδηγείς κανονικά, να βγαίνεις έξω και να συναναστρέφεσαι με τον κόσμο και τους φίλους σου όπως πρώτα. Η μόνη διαφορά είναι πως στην αρχή δεν πρέπει να σκύβεις και να σηκώνεις βάρη ενώ αργότερα αποφεύγεις οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να θέσει το μάτι σου σε κίνδυνο χωρίς όμως να στερείσαι τις χαρές της ζωής, όπως ο υπόλοιπος κόσμος.
Φυσικά όπου πας, μεταφέρεις μαζί σου τις σταγόνες σου τις οποίες θα μάθεις να ενσταλλάζεις σε χρόνο dt χωρίς να γίνεσαι εύκολα αντιληπτός από τους άλλους. Όχι ότι αν σε αντιληφθούν θα είναι πρόβλημα απλά θα εξοικειωθείς τόσο πολύ με τη χρήση τους που θα το κάνεις, τις περισσότερες φορές, εντελώς μηχανικά και πάρα πολύ γρήγορα. Εκτός αυτού, αν το μάτι σου μετά την επέμβαση φτάσει στο σημείο να βλέπει καλά (με τη βοήθεια φακού-γυαλιών ή μη) τότε πλέον θα έχεις πετύχει πραγματικά το επιθυμητό αποτέλεσμα καθώς θα βλέπεις πολύ καλά και με τα 2 μάτια...
Κυριακή 31 Αυγούστου 2008
Τρίτη 26 Αυγούστου 2008
Η Ιστορία του Χρήστου.
Kαλησπερα και συγχαρητηρια για το μπλογκ,
Ειμαι σχεδον 20 χρονων και διεγνωσα τον κερατόκωνο πριν από περιπου 2 χρόνια,είναι σχεδον σιγουρο όμως ότι τον είχα από τα 16,καθως από τοτε αντιμετώπιζα μικρες δυσκολίες στην οραση.Δυστυχώς διαβαζοντας τις ιστοριες των περισσοτερων,απογοητευτηκα,καθώς διαπιστωσα ότι η κατασταση μου είναι πολύ ασχημη.Αναλυτικότερα στα 18 μου εβαλα ημίσκληρους φακους με αποτελεσμα 9/10 στο αριστερο και 6/10 στο δεξι.Για περιπου 8 μηνες δεν αντιμετώπισα ιδιαιτερες δυσκολιες εκτος από τα κλασσικα προβληματα που αντιμετωπιζει ο καθενας μας,καθώς είναι αναγκασμενος να φοραει φακους σχεδον ολη την ημερα.Ενα πρωινο ο δεξης φακος μου πεταχτηκε από το ματι. Πηγαινοντας από τον οπτικο για να τον ξαναπαραγγειλω διαπιστωσαμε ότι στην καλυτερη εβγαζα οραση 3/10(με φακο),ενώ όταν εγω ο ιδιος «δοκιμαζα» το δεξι χωρις φακο,δεν μπορουσα να διακρινω σχεδον τπτ.Οι πρωτες διαγνωσεις από γιατρους στη Θεσσαλονικη οπου σπουδαζω ηταν αμεση μεταμοσχευση στο δεξι,καθως υπηρχε κινδυνος ριξης,επειδη ειχε λεπτυνει ο κερατοειδης παρα πολυ και επεμβαση ριβοφλαβινης στο αριστερο το καλο μου ματι, που το παχος του ηταν 440.Δεν σας κρυβω ότι τρομοκρατηθηκα,καθως μου επεσα σαν κεραμιδα.Επισκεπτόμενος γιατρους στην Αθήνα μου ειπαν ότι η κατασταση είναι αρκετη προχωρημενη,αλλα με ηρεμησαν λέγοντας οτι δεν υπαρχει κανενας κινδυνος να χαθει το ματι,καθως και στην χειροτερη να υπαρξει ρηξη, υπαρχει η λυση της μεταμοσχευσης .Επιπλέον μου προτειναν να δοκιμασω ημισκληρους φακους με μαλακο περιβλημα.Τα αποτελεσματα ηταν πολύ θετικα καθως απεκτησα στο αριστερο μου ματι οραση 9/10(ειχε πεσει στο 8/10 μεσα σε 8 μηνες) και στο «καταδικασμενο» δεξι 6/10-7/10!!!!Την επεμβαση ριβοφλαβινης ο γιατρος μου ειπε να περιμενουμε να δουμε πως θα εξελιχθει η κατασταση και κρινωντας θα κινηθουμε.Δυστυχως όμως η εξελιξη της νοσου συνεχισε να είναι ραγδαια και ουσιαστικα ο δεξής φακος αχρηστευτηκε μεσα σε 4-5 μηνες.Το δε χειροτερα από ολα ηταν και το αριστερο χειροτερευσε και επεσε το παχος κατω από το 400 που είναι το οριο για την επεμβαση C3-R.Επεσα από τα συνεφα,ουτε και οι γιατροι περιμεναν τοσο ραγδαια εξελιξη.Υποβληθηκα στο αριστερο αρον αρον με παχος 390 σε επεμβαση ριβοφλαβινης πριν από 1 μηνα .Πιστευω ότι το ματι μου τωρα εχει συνελθει εντελως και περιμενω ανυπομονησια να εφαρμοσω φακο.Ολον αυτό τον καιρο χρησιμοποιω το δεξι ματι που δεν βλεπει τιποτα χωρις φακο και με φακο 2/10.Σε 1,5 μηνα αφου ερθει ο φακος για το αριστερο.(από ΗΠΑ) θα υποβληθω σε μεταμοσχευση κερατοειδους στο δεξι..Μπορειτε να καταλαβατε σε τι κατασταση βρισκομαι.Οσον αφορα την καθημερονοτητα μου είναι παρα πολύ δυσκολη,εκδρομες,ταξιδια,ξενυχτια, εξοδοι,πανεπιστημιο,φοιτητικη ζωη στα εικοσι χρονια μου εχουν διαγραφει εντελως και το μονο που κανω είναι υπομονη.Ειστε πολύ τυχεροι που ο κερατοκωνος σε σας ειχε αργη εξελιξη και μπορειτε να ζειτε εστω και με δυσκολιες μια φυσιολογικη ζωη,πραγμα που για μενα είναι αδυνατον.Πρεπει όμως να ειμαστε αισιοδοξοι και να μην ξεχναμε ότι ο κερατοκωνος είναι πταισμα μπροστα σε ασθενειες που αντιμετωπιζουν καθημερινα πολλοι συνάνθρωποι μας...αυτά εν ολιγοις,θα επανελθω μετα την μεταμοσχευση.
Ειμαι σχεδον 20 χρονων και διεγνωσα τον κερατόκωνο πριν από περιπου 2 χρόνια,είναι σχεδον σιγουρο όμως ότι τον είχα από τα 16,καθως από τοτε αντιμετώπιζα μικρες δυσκολίες στην οραση.Δυστυχώς διαβαζοντας τις ιστοριες των περισσοτερων,απογοητευτηκα,καθώς διαπιστωσα ότι η κατασταση μου είναι πολύ ασχημη.Αναλυτικότερα στα 18 μου εβαλα ημίσκληρους φακους με αποτελεσμα 9/10 στο αριστερο και 6/10 στο δεξι.Για περιπου 8 μηνες δεν αντιμετώπισα ιδιαιτερες δυσκολιες εκτος από τα κλασσικα προβληματα που αντιμετωπιζει ο καθενας μας,καθώς είναι αναγκασμενος να φοραει φακους σχεδον ολη την ημερα.Ενα πρωινο ο δεξης φακος μου πεταχτηκε από το ματι. Πηγαινοντας από τον οπτικο για να τον ξαναπαραγγειλω διαπιστωσαμε ότι στην καλυτερη εβγαζα οραση 3/10(με φακο),ενώ όταν εγω ο ιδιος «δοκιμαζα» το δεξι χωρις φακο,δεν μπορουσα να διακρινω σχεδον τπτ.Οι πρωτες διαγνωσεις από γιατρους στη Θεσσαλονικη οπου σπουδαζω ηταν αμεση μεταμοσχευση στο δεξι,καθως υπηρχε κινδυνος ριξης,επειδη ειχε λεπτυνει ο κερατοειδης παρα πολυ και επεμβαση ριβοφλαβινης στο αριστερο το καλο μου ματι, που το παχος του ηταν 440.Δεν σας κρυβω ότι τρομοκρατηθηκα,καθως μου επεσα σαν κεραμιδα.Επισκεπτόμενος γιατρους στην Αθήνα μου ειπαν ότι η κατασταση είναι αρκετη προχωρημενη,αλλα με ηρεμησαν λέγοντας οτι δεν υπαρχει κανενας κινδυνος να χαθει το ματι,καθως και στην χειροτερη να υπαρξει ρηξη, υπαρχει η λυση της μεταμοσχευσης .Επιπλέον μου προτειναν να δοκιμασω ημισκληρους φακους με μαλακο περιβλημα.Τα αποτελεσματα ηταν πολύ θετικα καθως απεκτησα στο αριστερο μου ματι οραση 9/10(ειχε πεσει στο 8/10 μεσα σε 8 μηνες) και στο «καταδικασμενο» δεξι 6/10-7/10!!!!Την επεμβαση ριβοφλαβινης ο γιατρος μου ειπε να περιμενουμε να δουμε πως θα εξελιχθει η κατασταση και κρινωντας θα κινηθουμε.Δυστυχως όμως η εξελιξη της νοσου συνεχισε να είναι ραγδαια και ουσιαστικα ο δεξής φακος αχρηστευτηκε μεσα σε 4-5 μηνες.Το δε χειροτερα από ολα ηταν και το αριστερο χειροτερευσε και επεσε το παχος κατω από το 400 που είναι το οριο για την επεμβαση C3-R.Επεσα από τα συνεφα,ουτε και οι γιατροι περιμεναν τοσο ραγδαια εξελιξη.Υποβληθηκα στο αριστερο αρον αρον με παχος 390 σε επεμβαση ριβοφλαβινης πριν από 1 μηνα .Πιστευω ότι το ματι μου τωρα εχει συνελθει εντελως και περιμενω ανυπομονησια να εφαρμοσω φακο.Ολον αυτό τον καιρο χρησιμοποιω το δεξι ματι που δεν βλεπει τιποτα χωρις φακο και με φακο 2/10.Σε 1,5 μηνα αφου ερθει ο φακος για το αριστερο.(από ΗΠΑ) θα υποβληθω σε μεταμοσχευση κερατοειδους στο δεξι..Μπορειτε να καταλαβατε σε τι κατασταση βρισκομαι.Οσον αφορα την καθημερονοτητα μου είναι παρα πολύ δυσκολη,εκδρομες,ταξιδια,ξενυχτια, εξοδοι,πανεπιστημιο,φοιτητικη ζωη στα εικοσι χρονια μου εχουν διαγραφει εντελως και το μονο που κανω είναι υπομονη.Ειστε πολύ τυχεροι που ο κερατοκωνος σε σας ειχε αργη εξελιξη και μπορειτε να ζειτε εστω και με δυσκολιες μια φυσιολογικη ζωη,πραγμα που για μενα είναι αδυνατον.Πρεπει όμως να ειμαστε αισιοδοξοι και να μην ξεχναμε ότι ο κερατοκωνος είναι πταισμα μπροστα σε ασθενειες που αντιμετωπιζουν καθημερινα πολλοι συνάνθρωποι μας...αυτά εν ολιγοις,θα επανελθω μετα την μεταμοσχευση.
Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008
Ο διάλογός μου με τον Ηλία..
Σας παραθέτω ένα πολύ ενδιαφέρον διαλογο που είχα με τον Ηλία σχετικά με τον στρατό και την μεταμόσχευση κερατοειδους υμένα:
-------------------------------------------------------------------------------------
Κατ'αρχήν καλησπέρα σε όλους!
Πριν από μερικά χρόνια (2001)παρουσιάστηκα στο ναυτικό με προχωρημένο κερατόκωνο και στα 2 μάτια (έκανα ήδη χρήση ημίσκληρων κερατοκωνικών φακών) αλλά δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό να διεκδικήσω αναβολή στράτευσης. Αποτέλεσμα υπηρέτησα 19 μήνες ως οδηγός (Ι1), από τους οποίους τους 2 ως εκπαιδευόμενος, τους επόμενους 6 ως οδηγός ασθενοφόρου και τους υπόλοιπους ως εκπαιδευτής (δάσκαλος) οδηγών Δ κατηγορίας!
Σήμερα έχω ήδη υποβληθεί σε μεταμόσχευση κερατοειδούς στο αριστερό μάτι (εδω και 2 χρόνια) και αυτό που έχω να συμβουλέψω όποιον το εξετάζει ως εναλλακτική είναι AVOID IT AT ANY COST!!!
Είναι πολλά αυτά που δεν σού λένε εκ των προτέρων για αυτό και η μέθοδος αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται κατ'εμε όταν δεν γίνεται πλέον διαφορετικά (π.χ. καταρράκτης από προχωρημένο κερατόκωνο). Αν ενδιαφέρεστε μπορώ να σας ενημερώσω για περισσότερα σχετικά με το θέμα. Θα ελέγχω το blog για μελλοντικό σας ενδιαφέρον :)
------------------------------------------------------------------------------------
Η απάντησή μου:
Καλησπέρα φίλε και καλωσήλθες στο blog.
Φυσικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για εμένα και για όποιον άλλον ενδιαφέρεται να κάνει μεταμόσχευση να μας πεις τι ακριβώς είναι αυτά που δεν σου λένε οι Γιατροί για την επέμβαση.
Θα ήθελα ακόμη να μου πεις αν γίνεται, την εξέλιξη του ματιού μετά την εγχείρηση.
Ευχαριστώ.
-------------------------------------------------------------------------------------
Κώστα γεια σου και πάλι. Κατ'αρχήν θα ήθελα να συστηθώ ώστε να μην είμαι και τόσο ανώνυμος :). Με λένε Ηλία, είμαι 31 ετών και μένω στην Αθήνα.
Σχετικά με την ερώτησή σου θα σου πω τα εξής όσο γίνεται πιο σύντομα.
Πριν κάνω την επέμβαση φορούσα και στα δύο μάτια ημίσκληρους κερατοκωνικούς φακούς με το δεξί να βλέπει περί τα 10/10 (με διόρθωση φυσικά) και το αριστερό περί τα 6/10. Σιγά σιγά όμως η κατάσταση επιδεινωνόταν στο αριστερό με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζουν καλά οι φακοί και να εκτινάσσοντε από το μάτι σε καταστάσεις κούρασης, ξηροφθαλμίας (λόγω air condition) κλπ. Έτσι κάποια στιγμή με συμβούλεψαν γιατροί να κάνω την επέμβαση καθώς 1ον υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να υποστώ ρήξη του κερατοειδούς και 2ον λόγω της ηλικίας μου "δικαιούμουν" μια καλύτερη όραση. Δυστυχώς κανείς τους τότε δεν ανέφερε τα εξής:
1. Οτι ο κερατοειδής ΔΕΝ αιματώνεται με αποτέλεσμα να ΜΗΝ ενσωματώνεται ποτέ 100% το μόσχευμα με το μάτι και κατά συνέπεια να υφίσταται εφόρου ζωής τον κίνδυνο απόρριψης λόγω μόλυνσης κλπ.
2. Για τον παραπάνω λόγο να στερούμαι διάφορες απολαύσεις-ανέσεις τις καθημερινότητας που για κάποιον που δεν τις στερείται μπορεί να θεωρηθούν και ασήμαντες. Π.χ. να ανοίξω τα μάτια μου στη θάλασσα, να πάρω ένα παιδί αγκαλιά χωρίς να παρακολουθώ τα χέρια του, να τρίψω το μάτι μου, να κοιμηθώ μπρούμυτα με το αριστερό μάγουλο στο μαξιλάρι, μα παίξω μπάλα-μπάσκετ όπως παλιά, να ανοίξω τα μάτια μου την ώρα που λούζομαι και πολλά άλλα. Με λίγα λόγια πρέπει σε ότι κάνω να προσέχω γιατί οποιοδήποτε χτύπημα ή μόλυνση μπορεί να οδηγήσει σε απόρριψη του μοσχεύματος...
3. Πως πρέπει να χρησιμοποιώ συνέχεια σταγόνες refresh ανά μία ώρα και άλλου είδους σταγόνες (cosopt, temserin, alphagan, fml, tobradex, dacriogel) για τη ρύθμιση της ενδοφθάλμιας πίεσης, την μη απόρριψη του μοσχεύματος κλπ. που ίσως κάποτε τα σταματήσω αλλά δεν το γνωρίζω ακόμα και ήδη τα χρησιμοποιώ σχεδόν 2 χρόνια!
4. (Το ποιό σημαντικό αλλά όχι απόλυτα επιβεβαιωμένο) Οτι το μόσχευμα έχει χρόνο ζωής 10 με 15 χρόνια με αποτέλεσμα να χρειαστεί να επαναλάβω την επέμβαση ξανά και ξανά.... Σας παραθέτω και την διεύθυνση από όπου άντλησα πρόσφατα την τελευταία πληροφορία (http://www.laservision.gr/keratokonos13.htm).
Στον επίλογο η σημερινή κατάσταση.
Η επέμβαση πέτυχε, δόξα τω Θεω, 100% και το μόσχευμα είναι τέλειο. Όμως, το μάτι βλέπει περί τα 2/10 χωρίς διόρθωση καθώς έχει τεράστιο αστιγματισμό (περίπου 5 βαθμούς), πράγμα σύνηθες (!) μετά από τέτοια επέμβαση. Δυστυχώς δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω κανένα φακό επαφής (ημίσκληρο ή μαλακό) καθώς δεν έχω βρει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, κάποιον που να ταιριάζει στην καμπυλότητα και όπως πολύ καλά γνωρίζεις με γυαλιά δεν μπορώ να δώ καθόλου καλά καθώς το δεξί μου (καλό μάτι) συνεχίζει να πάσχει από κερατόκωνο. Πόσο μάλλον να εργαστώ σε Η/Υ που είναι το 70% της δουλειάς μου και το 90% των χόμπι μου :). Με κάποιους φακούς που έκανα κάποιες δοκιμές το μάτι έφτασε και τα 8/10 (παρόλο που είχε 2 χρόνια να δει τόσο καλά το καημένο) αλλά δυστυχώς με πολύ δυσκολία τους ανεχόμουν παρότι, πίστεψε με, και τα 2 μου μάτια είναι ιδιαίτερα προπονημένα στη χρήση φακών (μαλακούς ~ 6 χρόνια, ημίσκληρους ~ 5 χρόνια). Με γυαλιά το αριστερό βλέπει σχεδόν 6/10 αλλά είναι αδύνατη λόγω του μεγάλου αστιγματισμού η ταυτόχρονη χρήση γυαλιών και κερατοκωνικού φακου (στο δεξί).
Εν κατακλείδι, ακόμα ψάχνομαι αν μπορώ να κάνω κάποια μικροδιαθλάστική επέμβαση στο αριστερό μάτι, ώστε να διορθώσω ελαφρώς την καμπυλότητα του και να μπορέσω να χρησιμοποιήσω κάποιον φακό (προσέχοντας πάντα πολύ για πιθανή μόλυνση...). Οι περισσότεροι γιατροί, όταν τους ρωτώ κάτι τέτοιο, είτε αποφεύγουν να απαντήσουν είτε υποστηρίζουν πως ναι μεν κάτι τέτοιο είναι "θεωρητικά" εφικτό αλλά στην πράξη ποιός θα πάρει το ρίσκο να εγχειρήσει μάτι μετά από μεταμόσχευση;
Γενικώς έχω πάρα πολλές εμπειρίες να μοιραστώ σχετικά με την μετεγχειρητική πορεία κλπ. αλλά δεν θα ήθελα σε κουράσω παραπάνω :). Μπορώ να σου απαντήσω σε οποιοδήποτε ερώτημα σου προκύψει και να σου προσφέρω όλες τις γνώσεις και εμπειρίες μου πάνω στο θέμα εφόσον αυτό είναι επιθυμητό από σένα και οποιονδήποτε άλλον. Στη διάθεσή σας, Ηλίας :)
-------------------------------------------------------------------------------------
Κατ'αρχήν καλησπέρα σε όλους!
Πριν από μερικά χρόνια (2001)παρουσιάστηκα στο ναυτικό με προχωρημένο κερατόκωνο και στα 2 μάτια (έκανα ήδη χρήση ημίσκληρων κερατοκωνικών φακών) αλλά δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό να διεκδικήσω αναβολή στράτευσης. Αποτέλεσμα υπηρέτησα 19 μήνες ως οδηγός (Ι1), από τους οποίους τους 2 ως εκπαιδευόμενος, τους επόμενους 6 ως οδηγός ασθενοφόρου και τους υπόλοιπους ως εκπαιδευτής (δάσκαλος) οδηγών Δ κατηγορίας!
Σήμερα έχω ήδη υποβληθεί σε μεταμόσχευση κερατοειδούς στο αριστερό μάτι (εδω και 2 χρόνια) και αυτό που έχω να συμβουλέψω όποιον το εξετάζει ως εναλλακτική είναι AVOID IT AT ANY COST!!!
Είναι πολλά αυτά που δεν σού λένε εκ των προτέρων για αυτό και η μέθοδος αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται κατ'εμε όταν δεν γίνεται πλέον διαφορετικά (π.χ. καταρράκτης από προχωρημένο κερατόκωνο). Αν ενδιαφέρεστε μπορώ να σας ενημερώσω για περισσότερα σχετικά με το θέμα. Θα ελέγχω το blog για μελλοντικό σας ενδιαφέρον :)
------------------------------------------------------------------------------------
Η απάντησή μου:
Καλησπέρα φίλε και καλωσήλθες στο blog.
Φυσικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για εμένα και για όποιον άλλον ενδιαφέρεται να κάνει μεταμόσχευση να μας πεις τι ακριβώς είναι αυτά που δεν σου λένε οι Γιατροί για την επέμβαση.
Θα ήθελα ακόμη να μου πεις αν γίνεται, την εξέλιξη του ματιού μετά την εγχείρηση.
Ευχαριστώ.
-------------------------------------------------------------------------------------
Κώστα γεια σου και πάλι. Κατ'αρχήν θα ήθελα να συστηθώ ώστε να μην είμαι και τόσο ανώνυμος :). Με λένε Ηλία, είμαι 31 ετών και μένω στην Αθήνα.
Σχετικά με την ερώτησή σου θα σου πω τα εξής όσο γίνεται πιο σύντομα.
Πριν κάνω την επέμβαση φορούσα και στα δύο μάτια ημίσκληρους κερατοκωνικούς φακούς με το δεξί να βλέπει περί τα 10/10 (με διόρθωση φυσικά) και το αριστερό περί τα 6/10. Σιγά σιγά όμως η κατάσταση επιδεινωνόταν στο αριστερό με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζουν καλά οι φακοί και να εκτινάσσοντε από το μάτι σε καταστάσεις κούρασης, ξηροφθαλμίας (λόγω air condition) κλπ. Έτσι κάποια στιγμή με συμβούλεψαν γιατροί να κάνω την επέμβαση καθώς 1ον υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να υποστώ ρήξη του κερατοειδούς και 2ον λόγω της ηλικίας μου "δικαιούμουν" μια καλύτερη όραση. Δυστυχώς κανείς τους τότε δεν ανέφερε τα εξής:
1. Οτι ο κερατοειδής ΔΕΝ αιματώνεται με αποτέλεσμα να ΜΗΝ ενσωματώνεται ποτέ 100% το μόσχευμα με το μάτι και κατά συνέπεια να υφίσταται εφόρου ζωής τον κίνδυνο απόρριψης λόγω μόλυνσης κλπ.
2. Για τον παραπάνω λόγο να στερούμαι διάφορες απολαύσεις-ανέσεις τις καθημερινότητας που για κάποιον που δεν τις στερείται μπορεί να θεωρηθούν και ασήμαντες. Π.χ. να ανοίξω τα μάτια μου στη θάλασσα, να πάρω ένα παιδί αγκαλιά χωρίς να παρακολουθώ τα χέρια του, να τρίψω το μάτι μου, να κοιμηθώ μπρούμυτα με το αριστερό μάγουλο στο μαξιλάρι, μα παίξω μπάλα-μπάσκετ όπως παλιά, να ανοίξω τα μάτια μου την ώρα που λούζομαι και πολλά άλλα. Με λίγα λόγια πρέπει σε ότι κάνω να προσέχω γιατί οποιοδήποτε χτύπημα ή μόλυνση μπορεί να οδηγήσει σε απόρριψη του μοσχεύματος...
3. Πως πρέπει να χρησιμοποιώ συνέχεια σταγόνες refresh ανά μία ώρα και άλλου είδους σταγόνες (cosopt, temserin, alphagan, fml, tobradex, dacriogel) για τη ρύθμιση της ενδοφθάλμιας πίεσης, την μη απόρριψη του μοσχεύματος κλπ. που ίσως κάποτε τα σταματήσω αλλά δεν το γνωρίζω ακόμα και ήδη τα χρησιμοποιώ σχεδόν 2 χρόνια!
4. (Το ποιό σημαντικό αλλά όχι απόλυτα επιβεβαιωμένο) Οτι το μόσχευμα έχει χρόνο ζωής 10 με 15 χρόνια με αποτέλεσμα να χρειαστεί να επαναλάβω την επέμβαση ξανά και ξανά.... Σας παραθέτω και την διεύθυνση από όπου άντλησα πρόσφατα την τελευταία πληροφορία (http://www.laservision.gr/keratokonos13.htm).
Στον επίλογο η σημερινή κατάσταση.
Η επέμβαση πέτυχε, δόξα τω Θεω, 100% και το μόσχευμα είναι τέλειο. Όμως, το μάτι βλέπει περί τα 2/10 χωρίς διόρθωση καθώς έχει τεράστιο αστιγματισμό (περίπου 5 βαθμούς), πράγμα σύνηθες (!) μετά από τέτοια επέμβαση. Δυστυχώς δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω κανένα φακό επαφής (ημίσκληρο ή μαλακό) καθώς δεν έχω βρει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, κάποιον που να ταιριάζει στην καμπυλότητα και όπως πολύ καλά γνωρίζεις με γυαλιά δεν μπορώ να δώ καθόλου καλά καθώς το δεξί μου (καλό μάτι) συνεχίζει να πάσχει από κερατόκωνο. Πόσο μάλλον να εργαστώ σε Η/Υ που είναι το 70% της δουλειάς μου και το 90% των χόμπι μου :). Με κάποιους φακούς που έκανα κάποιες δοκιμές το μάτι έφτασε και τα 8/10 (παρόλο που είχε 2 χρόνια να δει τόσο καλά το καημένο) αλλά δυστυχώς με πολύ δυσκολία τους ανεχόμουν παρότι, πίστεψε με, και τα 2 μου μάτια είναι ιδιαίτερα προπονημένα στη χρήση φακών (μαλακούς ~ 6 χρόνια, ημίσκληρους ~ 5 χρόνια). Με γυαλιά το αριστερό βλέπει σχεδόν 6/10 αλλά είναι αδύνατη λόγω του μεγάλου αστιγματισμού η ταυτόχρονη χρήση γυαλιών και κερατοκωνικού φακου (στο δεξί).
Εν κατακλείδι, ακόμα ψάχνομαι αν μπορώ να κάνω κάποια μικροδιαθλάστική επέμβαση στο αριστερό μάτι, ώστε να διορθώσω ελαφρώς την καμπυλότητα του και να μπορέσω να χρησιμοποιήσω κάποιον φακό (προσέχοντας πάντα πολύ για πιθανή μόλυνση...). Οι περισσότεροι γιατροί, όταν τους ρωτώ κάτι τέτοιο, είτε αποφεύγουν να απαντήσουν είτε υποστηρίζουν πως ναι μεν κάτι τέτοιο είναι "θεωρητικά" εφικτό αλλά στην πράξη ποιός θα πάρει το ρίσκο να εγχειρήσει μάτι μετά από μεταμόσχευση;
Γενικώς έχω πάρα πολλές εμπειρίες να μοιραστώ σχετικά με την μετεγχειρητική πορεία κλπ. αλλά δεν θα ήθελα σε κουράσω παραπάνω :). Μπορώ να σου απαντήσω σε οποιοδήποτε ερώτημα σου προκύψει και να σου προσφέρω όλες τις γνώσεις και εμπειρίες μου πάνω στο θέμα εφόσον αυτό είναι επιθυμητό από σένα και οποιονδήποτε άλλον. Στη διάθεσή σας, Ηλίας :)
Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008
The Story Of Solar Dog..
Κώστα πρώτα από όλα συγχαρητηρια για την προσπάθεια γιατί παρότι είναι θέμα που πληγώνει πολύ κόσμο εσύ κατάφερες να ενώσεις πολλούς πληγωμένους.
Το 1997 καλοκαίρι τα βράδυα που καθόμουνα με την παρέα μου σε μια πλατεία με τις ρετσίνες τις μπύρες μας κτλ κτλ ένιωθα ότι από το δεξί μάτι δεν μπορούσα να διακρίνω κάποια μακρινά πράγματα καλά.Το άφησα πέρασε και το 1998 και το καλοκαίρι του 1999 αξιώθηκα να πάω στη γιατρό.Μόλις με είδε η γιατρός πάγωσε...πριν καν με βάλει στο μηχάνημα να με δει μου λέει "έχεις κερατόκωνο"...σημειωτέον η εν λόγω γιατρός είναι αστέρι και αν δεν είχε εκρηκτικό χαρακτήρα θα είχε γίνει για πλάκα καθηγήτρια πανεπιστημίου και βάλε...
15 μέρες μετά 3 Σεπτέμβρη του 1999 βρισκόμουν σε ένα λεωφορείο με τους δικούς μου με τον πατέρα μου να παίζει νευρικά τα κλειδιά του τη μάνα μου να ιδρώνει και να ξειδρώνει με προορισμό τη Θεσσαλονίκη....ανάμεσα σε φοιτητές και φοιτήτριες που ψάχνανε για σπίτι,φαντάρους που κοιτούσαν να ξεμπλέξουν...και εγώ?τι έκανα?δε με ένοιαζε η ζωή μου..ανέπαφος τελείως...αδιάφορος για τα πάντα....2 φορές τότε αποτυχήμένος στις πανελλήνιες έβλεπα τους πρώην συμμαθητές μου να ξεκινούν μία νέα πορεία και εγώ πάσχιζα να σώσω το μάτι μου...και πιθανότατα και την ίδια μου την ύπαρξη από την πλήρη απαξίωση και καταστροφή...
και κάτι κατάφερα....έπεσα σε καλούς γιατρούς που με βοήθησαν με το δεξί μου μάτι...το αριστερό δόξα τω Θεώ είναι καλά....παρότι έβλεπα μόνο 2/10 κατάφερα με τον ημίσκληρο φακό επαφής που μου δώσανε να βλέπω στα 9/10...ευτυχώς το μάτι είχε ακόμα όραση και απέφυγα κάποια πιθανή μεταμόσχευση..1 μήνα μετά 4 Οκτώβρη του 99 πέρασα τα σήματα για την οδήγηση...στις 18 Νοέμβρη του 99 πέρασα και το πρακτικό μέρος...με την πρώτη...τον Σεπτέμρβη του 2000 πέρασα σε πανεπιστημιακή σχολή...παρότι ο φακός έσπασε από λάθος χειρισμό μου το 2002 πήρα άλλον..το 2003 έχασα και τον άλλο παίζοντας μπάσκετ και πήγα μόνο και μόνο επειδή γούσταρα πολύ μια κοπέλα που είχε τρέλα με το εν λόγω άθλημα..και δώσε του από την αρχή να περιμένω 15 μέρες να έρθει ο φακός..το μάτι τεμπελιασμένο τελείως και θολούρα και άντε πάλι να ξαναβρει την όραση...
παρόλα αυτά 5 χρόνια τώρα με τον φακό αυτόν έχω παρατηρήσει τον κερατόκωνο να σταματάει την εξέλιξή του σιγά σιγά...και από τη στιγμή που καμία μέθοδος δεν ενδείκνυται ακόμα για πλήρη αποκατάσταση κάθομαι ήρεμος με το φακό μου και περιμένω πότε κάποιος καλός άνθρωπος θα ανακαλύψει τη σωτηρία μας.
Να ενημερώσω τους άρρενες αναγνώστες ότι υπηρέτησα στο στρατό κανονικά παρότι πήγα 3 φορές να χάσω το φακό μου ως Ι4 και σε μάχιμες μονάδες παρακολουθώντας την εκπαίδευση των άλλων από κοντά άσχετα αν δεν μου δώσανε όπλο.Κατάφερα παρότι οι 2 πρώτοι μήνες του 1999 ήταν φρικτοί για το μάτι μου από πλευράς κοκκινίσματος να πάρω άλλα 2 πτυχία ξένων γλωσσών.Γράφω στα υποδήματα μου όσους και όσες με ειρωνεύοντε αν καμιά φορά κοκκινήσει το μάτι μου.Δούλευα σε βραδυνή δουλειά παρότι ήξερα ότι κουράζω το μάτι μου αλλα από το να κλαίω άνεργος τη μοίρα μου το τόλμησα.
Το σημαντικό μάγκες και μάγκισσες είναι να μάθεις να ζεις με το πρόβλημα όταν αυτό δεν επηρεάζει τη σωματική σου δύναμη όσο άλλα όργανα του σώματος...όλα είναι μια συνήθεια...πως ξυπνάς κάθε πρωί να πας στη δουλειά..έτσι και το βάλε βγάλε των φακών από κάποια στιγμή και μετά γίνεται ρουτίνα...
Μίλησε κάποιος για θάλασσα....έχω να μπω στην αρμύρα της από το 99...ε και?δηλαδή όταν πας διακοπές σε ένα μέρος πρέπει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να κάνεις μπάνιο?και όταν έχεις πραγματικούς φίλους σε καταλαβαίνουν....άλλωστε η παρέα μετράει αλλού όχι στη θάλασσα μόνο...και παρότι ο φακός είναι εύκολο να βγει και να μπει προτιμώ να απέχω από το κολύμπι...άλλωστε από αυτή την αποχή δεν έπαθε κανείς τίποτα ε?Ναι ο κερατόκωνος σε περιορίζει σε πολλά πράγματα...και σε αθλήματα να παίζεις πχ ποδόσφαιρο και να μην μπορείς να κάνεις κεφαλιά μη σου φύγει ο φακός κτλ κτλ..και λοιπόν?θα πεθάνουμε ρε παιδιά?βρίσκεις άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή σου...πως θα το κάνουμε δηλαδη....
Καλή δύναμη σε όλους σας αγόρια και κορίτσια....ο κόσμος είναι κακός ναι....όλοι εύχοντε μακριά από το σπίτι τους τα προβλήματα και ας είναι και στου διπλανού...δεν πάει έτσι όμως και εμείς το ξέρουμε αυτό καλύτερα από τον καθένα...μόνο όταν κάποιος πάθει κάτι μπορεί να καταλάβει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον άλλο και να συμπάσχει μαζί του...οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τους κανόνες...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.Σας διαβάζω όποτε μπορώ και παίρνω δύναμη από τις ιστορίες σας γιατί και εσείς δεν το βάζετε κάτω και μπράβο σας.
Α και Ιωάννα μην το βάζεις κάτω.Το χειρότερο πράγμα είναι η απομόνωση.Στο κάτω κάτω ο κερατόκωνος δεν φαίνεται εξωτερικά...άμα είναι να απομονωθείς για κάτι που δεν φαίνεται ε δεν αξίζει..και εγώ όταν μου το πρωτοδιεγνωσαν δεν τό είχα συνειδητοποιήσει τόσο πολύ όσο τώρα που έχουν περάσει 9 χρόνια ίσως γιατί δεν ήθελα να το δεχτώ...αλλά η πάλη στη ζωή είναι καθημερινή και αυτό βγαίνει σε καλό πολλές φορές.
Μετά τιμής
Solar Dog
Το 1997 καλοκαίρι τα βράδυα που καθόμουνα με την παρέα μου σε μια πλατεία με τις ρετσίνες τις μπύρες μας κτλ κτλ ένιωθα ότι από το δεξί μάτι δεν μπορούσα να διακρίνω κάποια μακρινά πράγματα καλά.Το άφησα πέρασε και το 1998 και το καλοκαίρι του 1999 αξιώθηκα να πάω στη γιατρό.Μόλις με είδε η γιατρός πάγωσε...πριν καν με βάλει στο μηχάνημα να με δει μου λέει "έχεις κερατόκωνο"...σημειωτέον η εν λόγω γιατρός είναι αστέρι και αν δεν είχε εκρηκτικό χαρακτήρα θα είχε γίνει για πλάκα καθηγήτρια πανεπιστημίου και βάλε...
15 μέρες μετά 3 Σεπτέμβρη του 1999 βρισκόμουν σε ένα λεωφορείο με τους δικούς μου με τον πατέρα μου να παίζει νευρικά τα κλειδιά του τη μάνα μου να ιδρώνει και να ξειδρώνει με προορισμό τη Θεσσαλονίκη....ανάμεσα σε φοιτητές και φοιτήτριες που ψάχνανε για σπίτι,φαντάρους που κοιτούσαν να ξεμπλέξουν...και εγώ?τι έκανα?δε με ένοιαζε η ζωή μου..ανέπαφος τελείως...αδιάφορος για τα πάντα....2 φορές τότε αποτυχήμένος στις πανελλήνιες έβλεπα τους πρώην συμμαθητές μου να ξεκινούν μία νέα πορεία και εγώ πάσχιζα να σώσω το μάτι μου...και πιθανότατα και την ίδια μου την ύπαρξη από την πλήρη απαξίωση και καταστροφή...
και κάτι κατάφερα....έπεσα σε καλούς γιατρούς που με βοήθησαν με το δεξί μου μάτι...το αριστερό δόξα τω Θεώ είναι καλά....παρότι έβλεπα μόνο 2/10 κατάφερα με τον ημίσκληρο φακό επαφής που μου δώσανε να βλέπω στα 9/10...ευτυχώς το μάτι είχε ακόμα όραση και απέφυγα κάποια πιθανή μεταμόσχευση..1 μήνα μετά 4 Οκτώβρη του 99 πέρασα τα σήματα για την οδήγηση...στις 18 Νοέμβρη του 99 πέρασα και το πρακτικό μέρος...με την πρώτη...τον Σεπτέμρβη του 2000 πέρασα σε πανεπιστημιακή σχολή...παρότι ο φακός έσπασε από λάθος χειρισμό μου το 2002 πήρα άλλον..το 2003 έχασα και τον άλλο παίζοντας μπάσκετ και πήγα μόνο και μόνο επειδή γούσταρα πολύ μια κοπέλα που είχε τρέλα με το εν λόγω άθλημα..και δώσε του από την αρχή να περιμένω 15 μέρες να έρθει ο φακός..το μάτι τεμπελιασμένο τελείως και θολούρα και άντε πάλι να ξαναβρει την όραση...
παρόλα αυτά 5 χρόνια τώρα με τον φακό αυτόν έχω παρατηρήσει τον κερατόκωνο να σταματάει την εξέλιξή του σιγά σιγά...και από τη στιγμή που καμία μέθοδος δεν ενδείκνυται ακόμα για πλήρη αποκατάσταση κάθομαι ήρεμος με το φακό μου και περιμένω πότε κάποιος καλός άνθρωπος θα ανακαλύψει τη σωτηρία μας.
Να ενημερώσω τους άρρενες αναγνώστες ότι υπηρέτησα στο στρατό κανονικά παρότι πήγα 3 φορές να χάσω το φακό μου ως Ι4 και σε μάχιμες μονάδες παρακολουθώντας την εκπαίδευση των άλλων από κοντά άσχετα αν δεν μου δώσανε όπλο.Κατάφερα παρότι οι 2 πρώτοι μήνες του 1999 ήταν φρικτοί για το μάτι μου από πλευράς κοκκινίσματος να πάρω άλλα 2 πτυχία ξένων γλωσσών.Γράφω στα υποδήματα μου όσους και όσες με ειρωνεύοντε αν καμιά φορά κοκκινήσει το μάτι μου.Δούλευα σε βραδυνή δουλειά παρότι ήξερα ότι κουράζω το μάτι μου αλλα από το να κλαίω άνεργος τη μοίρα μου το τόλμησα.
Το σημαντικό μάγκες και μάγκισσες είναι να μάθεις να ζεις με το πρόβλημα όταν αυτό δεν επηρεάζει τη σωματική σου δύναμη όσο άλλα όργανα του σώματος...όλα είναι μια συνήθεια...πως ξυπνάς κάθε πρωί να πας στη δουλειά..έτσι και το βάλε βγάλε των φακών από κάποια στιγμή και μετά γίνεται ρουτίνα...
Μίλησε κάποιος για θάλασσα....έχω να μπω στην αρμύρα της από το 99...ε και?δηλαδή όταν πας διακοπές σε ένα μέρος πρέπει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να κάνεις μπάνιο?και όταν έχεις πραγματικούς φίλους σε καταλαβαίνουν....άλλωστε η παρέα μετράει αλλού όχι στη θάλασσα μόνο...και παρότι ο φακός είναι εύκολο να βγει και να μπει προτιμώ να απέχω από το κολύμπι...άλλωστε από αυτή την αποχή δεν έπαθε κανείς τίποτα ε?Ναι ο κερατόκωνος σε περιορίζει σε πολλά πράγματα...και σε αθλήματα να παίζεις πχ ποδόσφαιρο και να μην μπορείς να κάνεις κεφαλιά μη σου φύγει ο φακός κτλ κτλ..και λοιπόν?θα πεθάνουμε ρε παιδιά?βρίσκεις άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή σου...πως θα το κάνουμε δηλαδη....
Καλή δύναμη σε όλους σας αγόρια και κορίτσια....ο κόσμος είναι κακός ναι....όλοι εύχοντε μακριά από το σπίτι τους τα προβλήματα και ας είναι και στου διπλανού...δεν πάει έτσι όμως και εμείς το ξέρουμε αυτό καλύτερα από τον καθένα...μόνο όταν κάποιος πάθει κάτι μπορεί να καταλάβει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον άλλο και να συμπάσχει μαζί του...οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τους κανόνες...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.Σας διαβάζω όποτε μπορώ και παίρνω δύναμη από τις ιστορίες σας γιατί και εσείς δεν το βάζετε κάτω και μπράβο σας.
Α και Ιωάννα μην το βάζεις κάτω.Το χειρότερο πράγμα είναι η απομόνωση.Στο κάτω κάτω ο κερατόκωνος δεν φαίνεται εξωτερικά...άμα είναι να απομονωθείς για κάτι που δεν φαίνεται ε δεν αξίζει..και εγώ όταν μου το πρωτοδιεγνωσαν δεν τό είχα συνειδητοποιήσει τόσο πολύ όσο τώρα που έχουν περάσει 9 χρόνια ίσως γιατί δεν ήθελα να το δεχτώ...αλλά η πάλη στη ζωή είναι καθημερινή και αυτό βγαίνει σε καλό πολλές φορές.
Μετά τιμής
Solar Dog
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
