Τα ανεκπλήρωτα όνειρα του "πιλότου" Δημήτρη Β.

Μια συγκλονιστική (κατ΄ εμε) αφήγηση του Δημήτρη Β. για τον δικό του κερατόκωνο...

Ίσως ο αρχαιότερος πάσχων της παρεάς

Πρώτα να ευχηθώ σε όλους σας, να έχετε μιά ευτυχισμένη χρονιά.

Με λένε Δημήτρη και είμαι 49 ετών (γιαυτό είπα ίσως ο αρχαιότερος).Βρήκα τη σελίδα σου ή blog -δεν ξέρω πολλά απο το διαδίκτυο, αλλά προσπαθώ-
ψάχνοντας πληροφορίες γιά τον κερατόκωνο, με αφορμή κάποια προβλήματα όρασης του μικρού μου γιού (14 ετών). Με χαρά είδα ότι υπάρχουν πολλές πλέον
πληροφορίες σχετικά με την πάθηση αυτή. Και ένοιωσα έκπληξη με το ότι υπάρχουν τρόποι να μοιράζονται τις εμπειρίες τους άνθρωποι με το ίδιο πρόβλημα.
Τελικά ο μικρός ευτυχώς δεν έχει την ''κατάρα'' που ανέτρεψε τη ζωή μου. Πριν συνεχίσω, να σας πω ότι σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και η επιστήμη έχει πλέον όπλα να τον πολεμήσει.
Από μικρός ήθελα να γίνω πιλότος.Ήμουν και καλός μαθητής και έκανα τα όνειρα μου.
Το 1973 (ηλικία 13 ετών) άρχισα να έχω προβλήματα όρασης. Οι γονείς μου, αν και δεν ήταν εύποροι με γύρισαν σε δεκάδες γιατρούς. Μάθαιναν ότι ήρθε ένας γιατρός απ'τη Ρωσία, -να πάμε-, ένας άλλος απ'την Αυστρία, -να πάμε-, το αποτέλεσμα όμως ήταν ότι κανείς δε έβρισκε τον κερατόκωνο. Δεν τους κατηγορώ.
Τότε δεν υπήρχαν τα μέσα, δεν ήταν και τόσο γνωστή η πάθηση, τελος πάντων...Άλλος έβρισκε τη μυωπία, άλλος τον αστυγματισμό κανείς όμως την αλήθεια.
Την βρήκε όμως ένας γιατρός του ΙΚΑ στον Πειραιά και μιάς και πλέον δεν εργάζεται (ίσως και να μην είναι στη ζωή) ονόματι Γερασιμίδης Ιωάννης. Γράφω το όνομα του, θέλοντας να τον ευχαριστήσω, όχι μόνο σαν γιατρό αλλά περισσότερο σαν άνθρωπο. Αυτός λοιπόν μου εξήγησε ότι τα περί πιλότου θα έπρεπε να τα ξεχάσω. Όμως μπορούσα να γίνω μηχανικός..... Έβαλα σκληρούς φακούς επαφής, γιά να εμποδίσουμε την αύξηση του κώνου, και επειδή η μυωπία ήταν ήδη μεγάλη. Μπήκα το '75 σε μία σχολή Μηχανικών Αεροπορίας του ΟΑΕΔ, (την οποία και τελείωσα το '79). Στο διάστημα αυτό η εξέλιξη της πάθησης ήταν ραγδαία. Φυσικά ο γιατρός το παρακολουθούσε και σιγά-σιγά μου εξηγούσε ότι τα πράγματα δεν είναι καλά. Και φτάνουμε να τελειώνω τη σχολή και να περνάω περιοδεύον συμβούλιο στρατολογικής κατάταξης. Εκεί ένας συνταγματάρχης οφθαλμίατρος δείχνοντας κατανόηση και καλοσύνη, -πράγματα άγνωστα στο στρατό, εκείνης της εποχής- μου εξήγησε ότι δεν μπορώ να υπηρετήσω. Τον παρακάλεσα και του εξήγησα για τις σπουδές μου αλλά ήταν απόλυτος, Ι 5 (απαλλαγή)....
Μη φανταστεί κανείς ότι ήθελα να υπηρετήσω από πατριωτισμό, δεν ήθελα να πάνε χαμένα τα 4 χρόνια των σπουδών.... ΄΄Ετσι έγινα ηλεκτρολόγος, έφτιαξα μιά υπέροχη οικογένεια, δύο γιούς [ο ένας είναι φοιτητής και ο άλλος μαθητής γυμνασίου] και περνάω μιά ήσυχη ζωή.. Τα όνειρα μου όμως πέθαναν..

Αιτία: ΚΕΡΑΤΟΚΩΝΟΣ.

Σου έγραψα αυτές τις λέξεις γιατί πιστεύω ότι θα υπάρχουν κι άλλοι που δεν έγιναν αυτό που ήθελαν εξαιτιας ''του''. Και ίσως να υπάρχουν κάποιοι που δεν θα γίνουν. Γι' αυτούς έχω να πω ότι πάντα υπάρχει κάτι άλλο και μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι ακόμα και αν δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε....

Σε ευχαριστώ πολύ που με άκουσες και σας συγχαίρω όλους όσους χρησιμοποιείτε την τεχνολογία γιά τέτοιους σκοπούς.. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.....